W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia
państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb.
Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczone
w Państwa urządzeniu końcowym. Możecie Państwo dokonać w każdym czasie zmiany ustawień dotyczących
cookies. Więcej szczegółów w naszej Polityce Prywatności.
Dobrze dobrane potrafią zapewnić ładny i trwały wygląd elewacji na wiele lat.
Ze względu na to że używane są do ścian zewnętrznych, muszą być odporne na wiele czynników, w tym m.in. na:
wilgoć i wodę (z zewnątrz działa na farbę para wodna i deszcz, a od wewnątrz wilgoć powstająca podczas codziennych czynności oraz wilgoć znajdująca się w zaprawach i gładziach);
związki chemiczne (farba musi być odporna na związki chemiczne zawarte w powietrzu i wodzie deszczowej – zwłaszcza na związki dwutlenku siarki i dwutlenku węgla);
słońce (zmiany temperatury i promieniowanie UV mogą powodować łuszczenie farby, płowienie koloru lub wytracanie się białego osadu);
spękania;
szorowanie i mycie;
Dostępnych jest wiele rodzajów farb elewacyjnych. Najpopularniejsze z nich można zasadniczo podzielić na dwie grupy:
farby organiczne – można je stosować zarówno na podłoża mineralne, jak i organiczne. Podłoże musi być jednak suche, więc nie wolno tych farb nanosić na świeże tynki.
Farby organiczne dzielimy na:
silikonowe
Właściwości:
wysoka paroprzepuszczalność pozwalająca na oddychanie ścian;
ochrona przed wnikaniem wody z zewnątrz;
długotrwała odporność na zabrudzenia;
wodorozcieńczalność;
odporność na pary amoniaku, tlenki fosforu i siarki, spaliny,kwaśne deszcze;
elastyczność;
Zastosowanie:
powierzchnie betonowe i ceglane;
podłoża mineralne (tynki);
płyty włókno-cementowe;
powierzchnie z warstwą starej farby;
obiekty zabytkowe;
W zależności od producenta mogą chronić przed pleśnią,
być odporne na ścieranie, być odporne na działanie grzybów
i glonów; mogą też chronić przed korozją żelbetowe i betonowe konstrukcje. Niektóre farby mają właściwości samoczyszczące – brud jest spłukiwany przez spływającą po ścianach wodę deszczową.
Sposób użycia:
Przed malowaniem powierzchnię ściany należy zagruntować odpowiednim preparatem, który ochroni podłoże przed wnikaniem wilgoci i soli z otoczenia oraz zwiększy przyczepność farby do podłoża. Malować wałkiem, pędzlem, zwykle można też przez natrysk; dwiema warstwami.
akrylowe
Właściwości:
bardzo dobra przyczepność do podłoża;
niska przepuszczalność pary wodnej i gazów;
elastyczność;
odporność na zabrudzenia;
odporność na zmywanie wodą;
Zastosowanie:
zabezpieczenie powierzchni betonowych, jak również elementów betonowych jak cokoły i gzymsy;
zabezpieczenie powierzchni cokołów i podmurówek przed bezpośrednim wpływem wilgoci;
odnawianie starych elewacji;
W zależności od producenta mogą być również stosowane
na wszelkiego rodzaju podłoża mineralne, na warstwy starej farby, na podłoża drewniane i drewnopochodne (po zagruntowaniu), płyty azbestowo-cementowe, tynki cementowo i cementowo-wapienne, blachę ocynkowaną i aluminiową (po zagruntowaniu).
Nie zaleca się stosowania na podłoże silikatowe oraz z tynku wapiennego.
Produkowane są również specjalne farby maskujące niewielkie spękania elewacji. Wzmocniono je m.in. włóknami high solid. Główne cechy tych farb to elastyczność, niska paroprzepuszczalność i wysoki stopień krycia. Farby te zwykle tworzą podłoże pod warstwę wykończeniową.
Sposób użycia:
Malować wałkiem, pędzlem lub przez natrysk; najczęściej dwiema, czasem trzema warstwami.
silikonowo–akrylowe
Sposób użycia:
Przed malowaniem powierzchnię ściany należy zagruntować odpowiednim preparatem (jak w przypadku farb silikonowych). Malować wałkiem, pędzlem lub przez natrysk; dwiema warstwami.
farby nieorganiczne - można je nakładać na świeże, jeszcze wilgotne tynki ( na tynki tradycyjne po około tygodniu, a na tynki cienkowarstwowe już dzień po nałożeniu). Farby nieorganiczne dzielimy na:
wapienne
Właściwości:
dobra paroprzepuszczalność;
wysoka wodochłonność;
brak połysku;
Zastosowanie:
obiekty zabytkowe (bez ograniczeń), zwłaszcza tych na których odtworzono historyczny tynk;
Sposób użycia:
jeśli farba występuje w postaci pasty dodajemy odpowiedni
pigment i zużywamy w ciągu paru godzin, gdyż nie nadaje się ona
do przechowywania.
Zarówno przed jak i po malowaniu powierzchnię należy zwilżyć wodą.
cementowe
Właściwości:
paroprzepuszczalność;
odporność na wodę;
nasiąkliwość;
Zastosowanie:
tradycyjne tynki;
podłoża betonowe;
podłoża kamienne;
powierzchnie z warstwą starej farby;
Sposób użycia:
Zwykle gotowe do użycia po wymieszaniu z wodą.
krzemianowe (silikatowe)
Właściwości:
paroprzepuszczalność;
trwałość;
odporność na rozwój bakterii i grzybów pleśniowych;
odporność na agresywne składniki tynków mineralnych;
po dodaniu środków dyspersyjnych – niezwilżalność powłoki;
brak przebarwień po naniesieniu jasnej farby na ciemniejszy od niej tynk;
W zależności od producenta mogą być odporne na zabrudzenia
ze względu na brak ładunku elektrostatycznego.
Zastosowanie:
powierzchnie betonowe i ceglane;
powierzchnie ze warstwą starej farby nieorganicznej;
wilgotne podłoża (na tynki cienkowarstwowe następnego dnia, na tradycyjne po 7-10 dniach);
powierzchnie z warstwą starej farby;
Nie zaleca się stosowania na powierzchniach wcześniej malowanych farbami organicznymi.
Sposób użycia:
Często przed użyciem farby na podłoże nanosi się roztwór szkła wodnego, który wzmacnia podłoże. Ze względu na żrący charakter szkła wodnego prace malarskie najlepiej zlecić specjaliście.
Newsletter
Jeżeli chcesz dostawać informacje o nowych rozwiązaniach, technologiach i nowościach z branży - dodaj swój e-mail.