W ramach naszej witryny stosujemy pliki cookies w celu świadczenia
państwu usług na najwyższym poziomie, w tym w sposób dostosowany do indywidualnych potrzeb.
Korzystanie z witryny bez zmiany ustawień dotyczących cookies oznacza, że będą one zamieszczone
w Państwa urządzeniu końcowym. Możecie Państwo dokonać w każdym czasie zmiany ustawień dotyczących
cookies. Więcej szczegółów w naszej Polityce Prywatności.
chronią ściany przed negatywnymi wpływami zewnętrznymi (wilgoć, opady, zmiany
temperatur, promieniowanie UV, zawarte w atmosferze i opadach związki chemiczne);
chronią ściany przed uszkodzeniami mechanicznymi;
chronią palne i nieodporne na działanie ognia części ścian zewnętrznych przed skutkami pożaru;
poprawiają właściwości termoizolacyjne;
poprawiają estetykę budynku;
Wymagane właściwości użytkowo-techniczne:
trwałość – w naszych warunkach klimatycznych tynk powinien wytrzymać 80-100 lat (tynki wielowarstwowe) lub do 50 lat (tynki cienkowarstwowe) bez konieczności wymiany;
niezmienność właściwości w czasie;
dobra przyczepność do podłoża;
paroprzepuszczalność;
wodoodporność;
odporność na zabrudzenia i zmywalność – otynkowana powierzchnia nie może przyciągać ani pochłaniać brudu. Cechy te, w połączeniu ze zmywalnością, umożliwiają renowację i odświeżenie powierzchni przez nałożenie powłok malarskich lub cienkiej warstwy odpowiednich mas szpachlowych;
estetyczność;
Tynki przygotowujemy ze sporządzanych na budowie zapraw tynkarskich, z suchych mieszanek tynkarskich wymagających dodania wody lub innego rozpuszczalnika, lub używamy gotowych mas tynkarskich występujących zwykle w postaci masy dyspersyjnej. Możemy je nakładać ręcznie lub maszynowo.
Ze względu na rodzaj użytego spoiwa, grubość i sposób nakładania tynki zewnętrzne dzielimy na:
1. Tynki tradycyjne wielowarstwowe – grubości 1-3 cm. Najczęściej wykonywane jako trójwarstwowe, mogą być jednak także dwu- (tynki surowe i zwykłe), a nawet jednowarstwowe (tynki surowe). Właściwości i zastosowanie:
tynki wapienne – występują rzadko, stosowane są głównie do renowacji zabytków (zalecane jest tam używanie tylko materiałów „historycznych”, odpowiednich dla osłabionego i starego podłoża);
tynki cementowo-wapienne – nadają się do układania na większości materiałów używanych do budowy ścian zewnętrznych, dlatego też najczęściej się je stosuje;
tynki cementowe – ze względu na dobrą wodoodporność i trwałość stosuje się je na cokołach, ścianach fundamentowych oraz na powierzchniach szczególnie narażonych na uszkodzenia mechaniczne.
  Sposób użycia:
Najczęściej wykonuje się je jako trójwarstwowe (obrzutka 3-6 mm, narzut 10-20 mm, gładź lub tynk ozdobny albo szlachetny).
Jeżeli wykonujemy je z gotowych mieszanek to zwykle rezygnujemy z obrzutki (niekiedy wykonując w zamian warstwę kontaktową), zamiast narzutu stosujemy tynk podkładowy, a jako ostatnią warstwę tynk dekoracyjny.
Przy wykonywaniu tynków wielowarstwowych należy pamiętać aby zawsze słabą warstwę nakładać na warstwę mocniejszą. Pozwoli to zapobiec odparzeniu i odpadnięciu tynku.
Minimalna temperatura, przy której można wykonywać tynki wynosi +5°C, jednak najlepiej wykonywać tynki zewnętrzne w temperaturze od +15 do +20°C. Podczas bardzo ciepłych dni tynki powinno się ocieniać siatkami (min. 2 dni) oraz zwilżać wodą (min. 7dni).
 2. Tynki cienkowarstwowe – grubości 2-10 mm.
Stosuje się je zwykle podczas dociepleń budynków metodą lekką-mokrą.
a) mineralne – spoiwem jest zwykle cement lub wapno;
właściwości:
wysoka paroprzepuszczalność;
odporność na działanie wody;
odporność na działanie ognia;
b) żywiczne (polimerowe) – spoiwem jest żywica polimerowa lub akrylowa;
właściwości:
odporność na działanie wody;
niska paroprzepuszczalność;
elastyczność;
łatwo ulegają zabrudzeniu (powłoka nie odprowadza ładunków elektrostatycznych więc przyciąga kurz);
trudno zapalne lub nie przenoszące ognia;
c) silikonowe - spoiwem jest żywica metylosilikonowa;
łączą zalety tynków mineralnych i żywicznych.
właściwości:
duża paroprzepuszczalność;hydrofobowość, a w związku z tym odporność na działanie mrozu i niska nasiąkliwość;
wolno ulegają zabrudzeniu, a niektóre same oczyszczają się podczas deszczu;
zwiększają trwałość muru;
duża trwałość kolorów;
d) krzemianowe (silikatowe) – spoiwem jest szkło wodne;
właściwości:
paroprzepuszczalność;
odporność na deszcz;
odporność na działanie agresywnych związków chemicznych występujących w środowisku miejskim i działanie "kwaśnych deszczy".
reagują z dwutlenkiem węgla zawartym w powietrzu zwiększając swoją trwałość;
elastyczność pozwalająca pokrywać rysy skurczowe w tynkach tradycyjnych;
mała wodochłonność;
niepalność;
mały opór dyfuzyjny;
Zastosowanie:
płyty styropianowe;
płyty z wełny mineralnej;
tynk cementowy;
powierzchnie betonowe;
Podczas nakładania tynków cienkowarstwowych warto pamiętać o kilku zasadach:
podłoże pod tynki cienkowarstwowe trzeba najpierw zagruntować. Tynki mineralne wymagają dodatkowo równego podłoża – można je uzyskać przy użyciu odpowiedniejszpachlówki mineralnej;
tynki cienkowarstwowe nakładamy na suche, mocne i czyste podłoże;
jeżeli tynk jest wykonywany na warstwie materiału izolacyjnego ocieplającego ścianę należy go nakładać na podkład z zaprawy z wtopioną siatką z włókna szklanego;
tynki cienkowarstwowe należy nakładać w temperaturze od +5°C do + 30°C;
należy osłaniać rusztowania, aby padający deszcz nie rozmył tynku a słońce nie spowodowało zbyt gwałtownego wysychania;
nie należy robić przerw podczas wykonywania tynków cienkowarstwowych na jednej płaszczyźnie;
Ze względu na podstawową funkcję, jaką mogą pełnić tynki zewnętrzne, można je także podzielić na:
1. Tynki specjalne (np. nakrapiany, kamyczkowy, wypalany, boniowany)
tynki cokołowe – o zwiększonej odporności na uszkodzenia mechaniczne, zwiększonej wodoodporności i wodoszczelności;
tynki renowacyjne – stosowane zwykle przy remontach i renowacjach starych obiektów o zawilgoconych i zasolonych ścianach. Dzięki dobrej paroprzepuszczalności ułatwiają wysychanie murui pozwalają na magazynowanie soli ograniczając tym samym powstawanie wykwitów solnych;
2. Tynki dekoracyjne, w tym m.in.:
tynki strukturalne – o powierzchni kształtowanej w wyniku wyciskania wzorów za pomocą wałka, kilni, pacy, gąbki, pędzla, miotełki i tym podobnych narzędzi (tynki kształtowane,kraterowane, czesane, dziobane) ;
tynki nakrapiane – powstałe poprzez nakrapianie zaprawy przy użyciu młynka lub małej miotełki uderzanej o klocek (np. baranek);
tynki zacierane – o gładkiej powierzchni powstałej przez zatarcie, wygładzenie lub wyrównanie;
tynki ciągnione – w wyniku zacierania packą stalową zawarty w nich ziarnisty wypełniacz tworzy różnorodne faktury(np. tynk boniowy);
tynki mozaikowe – wykonywane z zapraw o zawierających wypełniacze mineralne z uszlachetnionych granulatów skalnych;
Newsletter
Jeżeli chcesz dostawać informacje o nowych rozwiązaniach, technologiach i nowościach z branży - dodaj swój e-mail.